Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

A FEW YEARS LATER… (Λίγα χρόνια μετά)

               Στο προηγούμενο κείμενο (των καταραμένων) προσπάθησα να τεκμηριώσω τη σχέση αιτίου-αιτιατού για την εξέλιξη της γενιάς μου και τη ζημιά που προκαλέσαμε στη διαχρονική πορεία της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας .Επειδή όμως υπάρχει κίνδυνος να νομίσει κανείς ότι προσεχώς η γενιά αυτή θα εκλείψει και μαζί της θα εξαφανιστούν δια μαγείας τα προβλήματα της χώρας θα καταπιαστώ τώρα με μια ελαφρώς μεταγενέστερη γενιά, απείρως καταστροφικότερη από τη δικιά μου,(ετοιμαστείτε για τη βόμβα), τη θρυλική γενιά του Πολυτεχνείου!!!Μη βαράτε! Διαβάστε παρακάτω…
               Το πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο της γενιάς του  Πολυτεχνείου συμπυκνώνεται σε μια λέξη: τη δικτατορία. Ας θυμηθούμε μερικά πράγματα για την περίοδο αυτή που προσωπικά την έζησα σε όλη μου τη φοιτητική ζωή. Η αίσθηση της δικτατορίας είναι δύσκολο να περιγραφεί , περπατάς και νοιώθεις την καταπίεση στον αέρα που αναπνέεις, είσαι ανυπεράσπιστος έναντι του καθεστώτος , μπορεί να σε καρφώσει κάποιος ανά πάσα στιγμή και να χωθείς μέσα (θυμούμαι τους θυρωρούς στις πολυκατοικίες που μέναμε φοιτητές να μας λένε «μη μιλάτε δυνατά γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να σας καταδώσομε στην ασφάλεια») ,δεν έχεις ατομικά δικαιώματα κλπ , κλπ . Αυτό όμως που  μου την  έσπαγε περισσότερο ήταν το απίστευτο θράσος του δικτάτορα Παπαδόπουλου που έβγαζε συνεχώς λόγους εν τη αγραμματοσύνη του λέγοντας τη στερεοτύπη φράση:…εν τη εννοία όπως  επιτύχομεν τον αντικειμενικόν μας σκοπόν, ίνα οδηγήσωμεν την χώραν εις τον δρόμον των ιστορικών πεπρωμένων της !!!(τα θαυμαστικά δικά μου) . Τέτοιες σοφίες είπε ακόμα και στην περίφημη Ακαδημία Αθηνών (την έχετε ακουστά ;) όπου ο μόνος που σηκώθηκε να φύγει επιδεικτικά ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Και κάτι ευτράπελον: σε ένα λόγο του προς τους εφοπλιστές είπε το εξής αμίμητο: μεταφέρετε την γαλανόλευκον εις τα…έγκατα του σκάφους σας!
               Ενάντια στη χούντα των Συνταγματαρχών επαναστάτησε το φοιτητικό κίνημα ,την πολέμησε με ηρωισμό και την συνέτριψε στο Πολυτεχνείο. Έχει υποβαθμιστεί πάντως η προηγούμενη εξέγερση στην ταράτσα της Νομικής που ουσιαστικά προετοίμασε το Πολυτεχνείο(το σύνθημα «Τούντα παραιτήσου το θέλει το παιδί σου» έμεινε στην ιστορία). Πάντως, και χωρίς αυτό να υποβαθμίζει κατ ελάχιστον τον ηρωισμό  των συντελεστών της εξέγερσης, το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη χούντα, έριξε τον Παπαδόπουλο. Ακολούθησε ο στυγνός Ιωαννίδης που για να πέσει –και μαζί του η δικτατορία-χρειάστηκε και το αίμα των Κυπρίων…
               Ήρθε η ώρα που υποχρεούμαι να τεκμηριώσω τον προβοκατόρικο και εξωφρενικό ισχυρισμό μου για τις ευθύνες της γενιάς του Πολυτεχνείου στο σημερινό κατάντημα της χώρας. Για να το κάνω αυτό χρειάζεται μια συνοπτική αλλά γενναία και άφοβη περιγραφή του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος που επικράτησε στην Ελλάδα την κρίσιμη δεκαετία 1973-1983.Πρώτα όμως να ξεκαθαρίσομε κάτι, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: ο ηρωισμός, ο ιδεαλισμός, η ανιδιοτέλεια , η δημοκρατικότητα των φοιτητών του Πολυτεχνείου είναι ΑΝΑΜΦΗΣΒΗΤΗΤΗ. Αυτό που θα ισχυριστώ είναι ότι ο ηρωισμός αυτός καπελώθηκε, χρησιμοποιήθηκε από ανάξιους καπηλευτές ,από ασύστολους εξτρεμιστές ,που στο όνομα της δημοκρατίας που ευαγγελιστήκαν οι φοιτητές  μετάτρεψαν τη χώρα στο σύγχρονο παράδεισο που βιώνομε όλοι μας. Γιατί δυστυχώς μπορεί να είσαι ικανός στο να γκρεμίζεις κάτι κακό αλλά ακατάλληλος στο να χτίζεις κάτι καλό πάνω στα συντρίμμια αυτού πού γκρέμισες…
               Η δεκαετία 73-83 σημαδεύτηκε από τρία βαρυσήμαντα γεγονότα, την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την πτώση της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση του Καραμανλή(του μεγάλου εννοώ όχι του λιλιπούτειου), και την άνοδο του Αντρέα στην εξουσία(σκόπιμα αποφεύγω να πω του ΠΑΣΟΚ γιατί αποδείχτηκε οικογενειακή υπόθεση). Ιδού λοιπόν, με το χέρι στην καρδιά, τι κυριάρχησε στην Ελλάδα , σε συνάρτηση ή σαν αποτέλεσμα των παραπάνω γεγονότων.Η πτώση της δικτατορίας και η πολιτική σταθερότητα με τον εκδημοκρατισμό που προσέφερε η Καραμανλίκη διακυβέρνηση αποτέλεσαν την ιδεώδη πλατφόρμα για να ανθίσουν τα εξής:
Αντιστασιακότητα:μέσα σε λίγους μήνες οι μισοί έλληνες κήρυξαν εαυτούς …αντιστασιακούς! Το δράμα όμως ηταν ότι οι μισοί από αυτούς πήραν …σύνταξη.
Η αυτονόητη δίψα του κόσμου για δημοκρατία καπηλεύτηκε από αριστεριστές, αναρχικούς, εξτρεμιστές και ψευτοπροοδευτικούς που βρήκαν πρόσφορο έδαφος να κυριαρχήσουν. Δεν αναφέρομαι κατ ανάγκην στα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα. Αναφέρομαι όμως στην ταυτοποίηση της δημοκρατικότητας με μια ασαφή έννοια προοδευτισμού. Πάς μη «προοδευτικός» ήταν εξ ορισμού …χουντικός! Η κοινοβουλευτική Δεξιά ,παρά το γεγονός ότι κυριαρχούσε εκλογικά ,…λούφαξε! Οι ψηφοφόροι της, εκτός εκλογών δήλωναν…αριστεροί η εν πάση περιπτώσει «προοδευτικοί». Κουβαλούσαν βλέπετε το σύνδρομο της φασιστικής δεξιάς ,του παρακράτους των ανακτόρων και της οικονομικής ολιγαρχίας που μας κυβερνούσε επί δεκαετίες. Δόθηκε έτσι απέραντο έδαφος στους «αριστερούς» να επιβληθούν κατά κράτος. Από κοντά και ο λάβρος Αντρέας πού κήρυξε τον πόλεμο στο κατεστημένο(αμερικανιστί establishement),έγινε «μπροσταρόκριος» και γνήσιος  εκφραστής του «μη προνομιούχου έλληνα» ,έβγαινε από την ΕΟΚ, έβγαινε από το ΝΑΤΟ, και βύθιζε το Χόρα! Σύμμαχος του και ο Καραμανλής που στη βουλή τον ανεβοκατέβαζε «η Αριστερά της Αριστεράς». Έτοιμο το σκηνικό για την ισοπέδωση που ακολούθησε…
(αν)Αξιοκρατία: Φυσικό επακόλουθο του «εκδημοκρατισμού» και του «προοδευτισμού» α λα Μεταπολίτευση ήταν η κατάργηση κάθε αξιοκρατίας ,στο όνομα της ισότητας και των «λαϊκών κατακτήσεων»
Εξαθλίωση της Παιδείας: Το «κίνημα» του εκδημοκρατισμού επέλασε στα πανεπιστήμια όπου καθηγητές διαπομπεύτηκαν στο βωμό της αντιχουντικότητας, λεηλατήθηκαν κτίρια, κάηκαν βιβλιοθήκες, και ευτελίστηκαν τα πτυχία με τη βίαιη επιβολή του « Δημοκρατικού  πέντε». Η διαδικασία για την αποδόμηση και τη διάλυση της χώρας είχε εδραιωθεί σε στέρεες βάσεις, και λειτούργησε άψογα στις δεκαετίες πού ακολούθησαν… 
               Εντεύθεν του 1981: Η περίοδος αυτή σημαδεύεται ανεξίτηλα από δύο κοσμοϊστορικά  γεγονότα, την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.Το πρώτο πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία των κοινοτικών πόρων ,των αγροτικών επιδοτήσεων του FEOGA,τετραπλασιάστηκε εν μία νυκτί η παραγωγή ελαιολάδου στην Κρήτη ,ενώ …βάρυνε απότομα το βαμβάκι της Θεσσαλίας(εβρέχετο γάρ πριν ζυγιστεί).Απέραντα ποσά ,προοριζόμενα για αναδιάρθρωση καλλιεργειών κατασπαταλήθηκαν σε ΒΜW,RANRE ROVERS,και άλλα παρόμοια ενώ τα πορτοκάλια σάπιζαν στις χωματερές επιδοτούμενα από τους κουτόφραγγους…Εγκαταλήφθηκαν οι καλλιέργειες ,δεν αναδιαρθρώθηκαν, με νομοτελειακή κατάληξη την εισαγωγή… πατατών που βιώνομε σήμερα.
               Στο καθαρά πολιτικό επίπεδο ο Αντρέας προχώρησε με συνέπεια στην πραγμάτωση του οράματος του που εκφράστηκε επιγραμματικά στο σύνθημα « το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση , ο Λαός στην εξουσία».Σπεύδω να ξεκαθαρίσω ότι δεν αμφισβητώ ούτε τη δημοκρατικότητα  του Αντρέα, ούτε την ειλικρίνεια του οράματος του, κρίνω όμως τα αποτελέσματα της πολιτικής του όπως έχω δικαίωμα.Ας θυμηθούμε μερικές από τις πολιτικές της πρώτης Πασοκικής περιόδου.
Επαναπατρίστηκαν όλοι οι πρόσφυγες των ανατολικών χωρών και ασφαλίστηκαν στο ΝΑΤ και στο ΙΚΑ(του οποίου προΐσταται ο γαμβρός Κατσανέβας), χωρίς εισφορές αφού οι χώρες προέλευσης τους αρνήθηκαν να μεταφέρουν τα δικαιώματα τους.
Εφαρμόστηκε σαρωτικό πρόγραμμα «λαϊκής συμμετοχής» με την είσοδο εκπροσώπων πρωτοβάθμιων ,δευτεροβάθμιων, τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων ,εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και παντός επιστητού σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις. Όταν γέμιζαν οι οργανισμοί φτιάχναμε κι άλλους για να χωρέσουν όλοι. Οι ρίζες του πελατειακού κράτους και του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού προχώρησαν βαθιά στο πετσί του Έλληνα και έμελλε να μετατρέψουν τη χώρα σε πυριτιδαποθήκη που εξερράγη πολύ αργότερα για δύο λόγους ,πρώτον γιατί δεν έμεινε κανείς πίσω να παράγει και δεύτερον γιατί όλα αυτά χρηματοδοτήθηκαν με… δανεικά! Στο ηθικό επίπεδο εκείνη η ατυχής δήλωση του Αντρέα(αποκλείεται να το εννοούσε) για το Διοικητή της ΔΕΗ που πήρε μίζα 500 μύρια ότι έπρεπε «να κάνει ένα δωράκι(sic!) στον εαυτό του αλλά τα 500 είναι πολλά» και τον απέλυσε, πυροδότησε ένα ορυμαγδό λαμογιάς και καταλήστευσης του (δανεικού) Δημοσίου χρήματος.
Όσο για τη Μετακαραμανλική Νέα Δημοκρατία ,αυτή  –παραδομένη στο σύνδρομο της αντιπροοδευτικότητας-παρέμενε απαθής και περίμενε τη …σειρά της. Αυτή άργησε πολύ να έρθει (εξαιρούμε το σύντομο διάλειμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έπεσε ηρωικά από το Σαμαρά ο οποίος-ειρήσθω εν παρόδω-και τώρα κάνει ότι μπορεί να ρίξει τον …εαυτό του).Ήρθε πολύ αργότερα στο πρόσωπο του …Κωστάκη πού ξεκίνησε λάβρος για να επανιδρύσει το κράτος(συνεπικουρούμενος από τον Παυλόπουλο και το Βουλγαράκη)και να κατασπαράξει τους πέντε …νταβατζήδες και κατέληξε στην αφάνεια της Ραφήνας παραδομένος στη λήθη της ιστορίας…
Θα σταματήσω εδώ γιατί ότι ήθελα να πω το είπα. Να διευκρινίσω όμως ξανά, γιατί οι γενικεύσεις αδικούν και παρεξηγούνται, ότι το Πολυτεχνείο ήταν πράξη υψίστης θυσίας και επίσης είναι αυτονόητο ότι δεν είναι όλοι οι έλληνες λαμόγια. Το ζήτημα είναι ότι φέραμε τη χώρα εδώ που τη φέραμε και είναι ντροπή να την παραδώσαμε έτσι στα παιδιά μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κάθε επίλογος συνιστάται να έχει μία ελπίδα φωτός και αισιοδοξίας. Επιλέγω την αστείρευτη δημοτική μας παράδοση που με τον προφορικό λόγο των απλών και αγράμματων ανθρώπων μετάφερε μύθους και ιστορίες ικανές να μας τροφοδοτήσουν με δύναμη και δημιουργικό ξαναγέννημα. Επικαλούμαι  το τραγούδι του Διγενή(τραγουδισμένο από τον αξέχαστο Ξυλούρη) :

Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η Γης τονε τρομάζει
Κι η πλάκα τον ανατριχιά πώς θα τονε σκεπάσει.
Γιατί από κειά που κείτεται λόγια αντρειωμένου λέει:
Νάχεν η Γης πατήματα κι ο Ουρανός κερκέλια
Να πάτουν τα πατήματα νάπιανα τα κερκέλια
Ν' ανέβαινα στον ουρανό να διπλωθώ να κάτσω
(σημ: δεν τον χωρούσε ο ουρανός!)
Να δώσω σείσμα τ ουρανού…
ΈΧΟΜΕ ΔΙΓΕΝΗΔΕΣ; …

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου