Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

A FEW YEARS LATER… (Λίγα χρόνια μετά)

               Στο προηγούμενο κείμενο (των καταραμένων) προσπάθησα να τεκμηριώσω τη σχέση αιτίου-αιτιατού για την εξέλιξη της γενιάς μου και τη ζημιά που προκαλέσαμε στη διαχρονική πορεία της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας .Επειδή όμως υπάρχει κίνδυνος να νομίσει κανείς ότι προσεχώς η γενιά αυτή θα εκλείψει και μαζί της θα εξαφανιστούν δια μαγείας τα προβλήματα της χώρας θα καταπιαστώ τώρα με μια ελαφρώς μεταγενέστερη γενιά, απείρως καταστροφικότερη από τη δικιά μου,(ετοιμαστείτε για τη βόμβα), τη θρυλική γενιά του Πολυτεχνείου!!!Μη βαράτε! Διαβάστε παρακάτω…
               Το πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο της γενιάς του  Πολυτεχνείου συμπυκνώνεται σε μια λέξη: τη δικτατορία. Ας θυμηθούμε μερικά πράγματα για την περίοδο αυτή που προσωπικά την έζησα σε όλη μου τη φοιτητική ζωή. Η αίσθηση της δικτατορίας είναι δύσκολο να περιγραφεί , περπατάς και νοιώθεις την καταπίεση στον αέρα που αναπνέεις, είσαι ανυπεράσπιστος έναντι του καθεστώτος , μπορεί να σε καρφώσει κάποιος ανά πάσα στιγμή και να χωθείς μέσα (θυμούμαι τους θυρωρούς στις πολυκατοικίες που μέναμε φοιτητές να μας λένε «μη μιλάτε δυνατά γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να σας καταδώσομε στην ασφάλεια») ,δεν έχεις ατομικά δικαιώματα κλπ , κλπ . Αυτό όμως που  μου την  έσπαγε περισσότερο ήταν το απίστευτο θράσος του δικτάτορα Παπαδόπουλου που έβγαζε συνεχώς λόγους εν τη αγραμματοσύνη του λέγοντας τη στερεοτύπη φράση:…εν τη εννοία όπως  επιτύχομεν τον αντικειμενικόν μας σκοπόν, ίνα οδηγήσωμεν την χώραν εις τον δρόμον των ιστορικών πεπρωμένων της !!!(τα θαυμαστικά δικά μου) . Τέτοιες σοφίες είπε ακόμα και στην περίφημη Ακαδημία Αθηνών (την έχετε ακουστά ;) όπου ο μόνος που σηκώθηκε να φύγει επιδεικτικά ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Και κάτι ευτράπελον: σε ένα λόγο του προς τους εφοπλιστές είπε το εξής αμίμητο: μεταφέρετε την γαλανόλευκον εις τα…έγκατα του σκάφους σας!
               Ενάντια στη χούντα των Συνταγματαρχών επαναστάτησε το φοιτητικό κίνημα ,την πολέμησε με ηρωισμό και την συνέτριψε στο Πολυτεχνείο. Έχει υποβαθμιστεί πάντως η προηγούμενη εξέγερση στην ταράτσα της Νομικής που ουσιαστικά προετοίμασε το Πολυτεχνείο(το σύνθημα «Τούντα παραιτήσου το θέλει το παιδί σου» έμεινε στην ιστορία). Πάντως, και χωρίς αυτό να υποβαθμίζει κατ ελάχιστον τον ηρωισμό  των συντελεστών της εξέγερσης, το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη χούντα, έριξε τον Παπαδόπουλο. Ακολούθησε ο στυγνός Ιωαννίδης που για να πέσει –και μαζί του η δικτατορία-χρειάστηκε και το αίμα των Κυπρίων…
               Ήρθε η ώρα που υποχρεούμαι να τεκμηριώσω τον προβοκατόρικο και εξωφρενικό ισχυρισμό μου για τις ευθύνες της γενιάς του Πολυτεχνείου στο σημερινό κατάντημα της χώρας. Για να το κάνω αυτό χρειάζεται μια συνοπτική αλλά γενναία και άφοβη περιγραφή του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος που επικράτησε στην Ελλάδα την κρίσιμη δεκαετία 1973-1983.Πρώτα όμως να ξεκαθαρίσομε κάτι, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: ο ηρωισμός, ο ιδεαλισμός, η ανιδιοτέλεια , η δημοκρατικότητα των φοιτητών του Πολυτεχνείου είναι ΑΝΑΜΦΗΣΒΗΤΗΤΗ. Αυτό που θα ισχυριστώ είναι ότι ο ηρωισμός αυτός καπελώθηκε, χρησιμοποιήθηκε από ανάξιους καπηλευτές ,από ασύστολους εξτρεμιστές ,που στο όνομα της δημοκρατίας που ευαγγελιστήκαν οι φοιτητές  μετάτρεψαν τη χώρα στο σύγχρονο παράδεισο που βιώνομε όλοι μας. Γιατί δυστυχώς μπορεί να είσαι ικανός στο να γκρεμίζεις κάτι κακό αλλά ακατάλληλος στο να χτίζεις κάτι καλό πάνω στα συντρίμμια αυτού πού γκρέμισες…
               Η δεκαετία 73-83 σημαδεύτηκε από τρία βαρυσήμαντα γεγονότα, την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την πτώση της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση του Καραμανλή(του μεγάλου εννοώ όχι του λιλιπούτειου), και την άνοδο του Αντρέα στην εξουσία(σκόπιμα αποφεύγω να πω του ΠΑΣΟΚ γιατί αποδείχτηκε οικογενειακή υπόθεση). Ιδού λοιπόν, με το χέρι στην καρδιά, τι κυριάρχησε στην Ελλάδα , σε συνάρτηση ή σαν αποτέλεσμα των παραπάνω γεγονότων.Η πτώση της δικτατορίας και η πολιτική σταθερότητα με τον εκδημοκρατισμό που προσέφερε η Καραμανλίκη διακυβέρνηση αποτέλεσαν την ιδεώδη πλατφόρμα για να ανθίσουν τα εξής:
Αντιστασιακότητα:μέσα σε λίγους μήνες οι μισοί έλληνες κήρυξαν εαυτούς …αντιστασιακούς! Το δράμα όμως ηταν ότι οι μισοί από αυτούς πήραν …σύνταξη.
Η αυτονόητη δίψα του κόσμου για δημοκρατία καπηλεύτηκε από αριστεριστές, αναρχικούς, εξτρεμιστές και ψευτοπροοδευτικούς που βρήκαν πρόσφορο έδαφος να κυριαρχήσουν. Δεν αναφέρομαι κατ ανάγκην στα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα. Αναφέρομαι όμως στην ταυτοποίηση της δημοκρατικότητας με μια ασαφή έννοια προοδευτισμού. Πάς μη «προοδευτικός» ήταν εξ ορισμού …χουντικός! Η κοινοβουλευτική Δεξιά ,παρά το γεγονός ότι κυριαρχούσε εκλογικά ,…λούφαξε! Οι ψηφοφόροι της, εκτός εκλογών δήλωναν…αριστεροί η εν πάση περιπτώσει «προοδευτικοί». Κουβαλούσαν βλέπετε το σύνδρομο της φασιστικής δεξιάς ,του παρακράτους των ανακτόρων και της οικονομικής ολιγαρχίας που μας κυβερνούσε επί δεκαετίες. Δόθηκε έτσι απέραντο έδαφος στους «αριστερούς» να επιβληθούν κατά κράτος. Από κοντά και ο λάβρος Αντρέας πού κήρυξε τον πόλεμο στο κατεστημένο(αμερικανιστί establishement),έγινε «μπροσταρόκριος» και γνήσιος  εκφραστής του «μη προνομιούχου έλληνα» ,έβγαινε από την ΕΟΚ, έβγαινε από το ΝΑΤΟ, και βύθιζε το Χόρα! Σύμμαχος του και ο Καραμανλής που στη βουλή τον ανεβοκατέβαζε «η Αριστερά της Αριστεράς». Έτοιμο το σκηνικό για την ισοπέδωση που ακολούθησε…
(αν)Αξιοκρατία: Φυσικό επακόλουθο του «εκδημοκρατισμού» και του «προοδευτισμού» α λα Μεταπολίτευση ήταν η κατάργηση κάθε αξιοκρατίας ,στο όνομα της ισότητας και των «λαϊκών κατακτήσεων»
Εξαθλίωση της Παιδείας: Το «κίνημα» του εκδημοκρατισμού επέλασε στα πανεπιστήμια όπου καθηγητές διαπομπεύτηκαν στο βωμό της αντιχουντικότητας, λεηλατήθηκαν κτίρια, κάηκαν βιβλιοθήκες, και ευτελίστηκαν τα πτυχία με τη βίαιη επιβολή του « Δημοκρατικού  πέντε». Η διαδικασία για την αποδόμηση και τη διάλυση της χώρας είχε εδραιωθεί σε στέρεες βάσεις, και λειτούργησε άψογα στις δεκαετίες πού ακολούθησαν… 
               Εντεύθεν του 1981: Η περίοδος αυτή σημαδεύεται ανεξίτηλα από δύο κοσμοϊστορικά  γεγονότα, την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.Το πρώτο πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία των κοινοτικών πόρων ,των αγροτικών επιδοτήσεων του FEOGA,τετραπλασιάστηκε εν μία νυκτί η παραγωγή ελαιολάδου στην Κρήτη ,ενώ …βάρυνε απότομα το βαμβάκι της Θεσσαλίας(εβρέχετο γάρ πριν ζυγιστεί).Απέραντα ποσά ,προοριζόμενα για αναδιάρθρωση καλλιεργειών κατασπαταλήθηκαν σε ΒΜW,RANRE ROVERS,και άλλα παρόμοια ενώ τα πορτοκάλια σάπιζαν στις χωματερές επιδοτούμενα από τους κουτόφραγγους…Εγκαταλήφθηκαν οι καλλιέργειες ,δεν αναδιαρθρώθηκαν, με νομοτελειακή κατάληξη την εισαγωγή… πατατών που βιώνομε σήμερα.
               Στο καθαρά πολιτικό επίπεδο ο Αντρέας προχώρησε με συνέπεια στην πραγμάτωση του οράματος του που εκφράστηκε επιγραμματικά στο σύνθημα « το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση , ο Λαός στην εξουσία».Σπεύδω να ξεκαθαρίσω ότι δεν αμφισβητώ ούτε τη δημοκρατικότητα  του Αντρέα, ούτε την ειλικρίνεια του οράματος του, κρίνω όμως τα αποτελέσματα της πολιτικής του όπως έχω δικαίωμα.Ας θυμηθούμε μερικές από τις πολιτικές της πρώτης Πασοκικής περιόδου.
Επαναπατρίστηκαν όλοι οι πρόσφυγες των ανατολικών χωρών και ασφαλίστηκαν στο ΝΑΤ και στο ΙΚΑ(του οποίου προΐσταται ο γαμβρός Κατσανέβας), χωρίς εισφορές αφού οι χώρες προέλευσης τους αρνήθηκαν να μεταφέρουν τα δικαιώματα τους.
Εφαρμόστηκε σαρωτικό πρόγραμμα «λαϊκής συμμετοχής» με την είσοδο εκπροσώπων πρωτοβάθμιων ,δευτεροβάθμιων, τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων ,εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και παντός επιστητού σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις. Όταν γέμιζαν οι οργανισμοί φτιάχναμε κι άλλους για να χωρέσουν όλοι. Οι ρίζες του πελατειακού κράτους και του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού προχώρησαν βαθιά στο πετσί του Έλληνα και έμελλε να μετατρέψουν τη χώρα σε πυριτιδαποθήκη που εξερράγη πολύ αργότερα για δύο λόγους ,πρώτον γιατί δεν έμεινε κανείς πίσω να παράγει και δεύτερον γιατί όλα αυτά χρηματοδοτήθηκαν με… δανεικά! Στο ηθικό επίπεδο εκείνη η ατυχής δήλωση του Αντρέα(αποκλείεται να το εννοούσε) για το Διοικητή της ΔΕΗ που πήρε μίζα 500 μύρια ότι έπρεπε «να κάνει ένα δωράκι(sic!) στον εαυτό του αλλά τα 500 είναι πολλά» και τον απέλυσε, πυροδότησε ένα ορυμαγδό λαμογιάς και καταλήστευσης του (δανεικού) Δημοσίου χρήματος.
Όσο για τη Μετακαραμανλική Νέα Δημοκρατία ,αυτή  –παραδομένη στο σύνδρομο της αντιπροοδευτικότητας-παρέμενε απαθής και περίμενε τη …σειρά της. Αυτή άργησε πολύ να έρθει (εξαιρούμε το σύντομο διάλειμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έπεσε ηρωικά από το Σαμαρά ο οποίος-ειρήσθω εν παρόδω-και τώρα κάνει ότι μπορεί να ρίξει τον …εαυτό του).Ήρθε πολύ αργότερα στο πρόσωπο του …Κωστάκη πού ξεκίνησε λάβρος για να επανιδρύσει το κράτος(συνεπικουρούμενος από τον Παυλόπουλο και το Βουλγαράκη)και να κατασπαράξει τους πέντε …νταβατζήδες και κατέληξε στην αφάνεια της Ραφήνας παραδομένος στη λήθη της ιστορίας…
Θα σταματήσω εδώ γιατί ότι ήθελα να πω το είπα. Να διευκρινίσω όμως ξανά, γιατί οι γενικεύσεις αδικούν και παρεξηγούνται, ότι το Πολυτεχνείο ήταν πράξη υψίστης θυσίας και επίσης είναι αυτονόητο ότι δεν είναι όλοι οι έλληνες λαμόγια. Το ζήτημα είναι ότι φέραμε τη χώρα εδώ που τη φέραμε και είναι ντροπή να την παραδώσαμε έτσι στα παιδιά μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κάθε επίλογος συνιστάται να έχει μία ελπίδα φωτός και αισιοδοξίας. Επιλέγω την αστείρευτη δημοτική μας παράδοση που με τον προφορικό λόγο των απλών και αγράμματων ανθρώπων μετάφερε μύθους και ιστορίες ικανές να μας τροφοδοτήσουν με δύναμη και δημιουργικό ξαναγέννημα. Επικαλούμαι  το τραγούδι του Διγενή(τραγουδισμένο από τον αξέχαστο Ξυλούρη) :

Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η Γης τονε τρομάζει
Κι η πλάκα τον ανατριχιά πώς θα τονε σκεπάσει.
Γιατί από κειά που κείτεται λόγια αντρειωμένου λέει:
Νάχεν η Γης πατήματα κι ο Ουρανός κερκέλια
Να πάτουν τα πατήματα νάπιανα τα κερκέλια
Ν' ανέβαινα στον ουρανό να διπλωθώ να κάτσω
(σημ: δεν τον χωρούσε ο ουρανός!)
Να δώσω σείσμα τ ουρανού…
ΈΧΟΜΕ ΔΙΓΕΝΗΔΕΣ; …

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

H Γενιά Των Καταραμένων


Αφορμή για τις σκέψεις που ακολουθούν μου έδωσε σχετική συζήτηση που είχα πρόσφατα με στενό συγγενικό μου πρόσωπο, ηλικίας 25 ετών, και με θέμα την κρίση που περνά η χώρα μας και τις γενεσιουργές αίτιες της. Αφού λοιπόν αναλύσαμε σε βάθος όλες τις πτυχές της κρίσης και τις ερμηνείες της ο συνομιλητής μου με κατακεραύνωσε με την εξής ,κατά λέξιν ,αποστροφή «δηλαδή ρε κερατάδες τρώγατε εσείς επί τριάντα χρόνια και τώρα μας αφήνετε το χρέος για να το πληρώνουμε εμείς τα επόμενα τριάντα...»
Έμεινα άναυδος ,συνειδητοποίησα την οδυνηρή αλήθεια της κατηγορίας ,θυμήθηκα τη διάσημη ρήση Πάγκαλου ,και αποφάσισα να αποτολμήσω μια αναδρομή στο παρελθόν της γενιάς μου .Ιδού τα ευρήματα μου.
Οι σημερινοί εξηντάρηδες γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε τις δεκαετίες του πενήντα και εξήντα ,οι περισσότεροι στην αγροτική ελληνική επαρχία ,από γονείς φτωχούς, που είχαν μεγαλώσει την κατοχή σε συνθήκες φόβου ,ανασφάλειας ,πείνας και… ψείρας ! Ήταν λοιπόν φυσικό να μας γαλουχήσουν με βάση μια «γραμμική προέκταση» των δικών τους βιωμάτων.
Έτσι , μας ενέσπειραν τις εξής «ευχές και κατάρες»:
Ευχή Πρώτη: Να μάθομε γράμματα και να φύγομε από το χωριό μας καθότι «άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο». Θεμελιώσαμε έτσι την πρώτη παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας ,την επιδίωξη και απόκτηση ,πάση θυσία ,ενός πτυχίου από όλους ,συμπεριλαμβανομένων των… μπούφων ! (όσοι δεν μπόρεσαν να εισαχθούν στα ελληνικά πανεπιστήμια πήγαν στην Ιταλία και έγιναν οι περισσότεροι… φαρμακοποιοί ιταλιστί «dottori di Pharmacia»!) . Σκεφτείτε τώρα το μέγεθος της ζημιάς που έκανε αυτή η κουλτούρα στη μετέπειτα πορεία της οικονομίας…
Ευχή Δεύτερη: αφού μάθομε γράμματα να βρούμε μια δουλειά με μηνιάτικο ,το δεύτερο ιερό dictum ήταν το «μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει παιδί μου ,το μηνιάτικο να τρέχει…» (περί παραγωγικότητας ουδείς λόγος) . Εδώ λοιπόν αρχίζανε τα δύσκολα ,που αλλοίμονο για τη χώρα αποδείχτηκαν τερατωδώς εύκολα (και εξ ίσου καταστροφικά). Τι το καλλίτερο για την εξασφάλιση του μηνιάτικου από το Δημόσιο που παρέχει και το αενάως απυρόβλητο της μη απόλυσης; Πως όμως θα μπαίναμε στο δημόσιο αφού κάποιοι από μας ήμασταν εκ γενετής ηλίθιοι; Εδώ ήρθε ο από μηχανής θεός και ευεργέτης, ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ! Τα παρακάτω δεν θα τα πω γιατί τα ξέρομε όλοι μας .Θα επισημάνω μόνο ότι το ρουσφετολόγο βουλευτή τον δημιουργήσαμε μόνοι μας αφού χωρίς ρουσφέτια (και μερικές χιλιάδες βαφτίσια)ήταν αδύνατο να εκλεγεί κανείς. Και όχι μόνο γεμίσαμε το δημόσιο με μετριότητες αλλά όταν φράκαρε το μεγαλώναμε συνεχώς για να χωρέσει και άλλους… Και καταλήξαμε σήμερα όλοι εμείς οι φαύλοι πολίτες να αναρωτιόμαστε για το σάπιο και πελατειακό μας πολιτικό σύστημα(προεξαρχόντων των υποκριτικών ΜΜΕ). Η οδυνηρή αλήθεια είναι ότι εμείς το φτιάξαμε, είναι σαρξ εκ της σαρκός μας.

Eαν αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος με τη φράση «μαζί τα φάγαμε» τότε συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Πάμε τώρα να μετρήσομε τις μακροχρόνιες επιπτώσεις στην αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας από δυο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: και οι δυο αφορούν δυο άτομα, ένα ικανό και ένα… βλάκα!
Αξιοκρατική περίπτωση: ο ικανός προσλαμβάνεται στο Δημόσιο και ο βλάξ μένει στο χωριό του και καλλιεργεί πατάτες.
Ρουσφετολογική περίπτωση: και δυο προσλαμβάνονται στο Δημόσιο και τα χωράφια του βλακός καλλιεργούνται από ένα Αλβανό.
Στην πρώτη περίπτωση ο ικανός δουλεύει αποδοτικά στην υπηρεσία του , αντιμετωπίζει ανταγωνιστικό περιβάλλον που προάγει την άμιλλα και την παραγωγικότητα, η δουλειά του αναγνωρίζεται προάγεται μισθολογικά και ιεραρχικά, εξυπηρετεί τους πολίτες με τους οποίους συναλλάσσεται , επιταχύνει ιδιωτικές επενδύσεις όπου μπορεί και εισηγείται στους προϊσταμένους του διαρκείς βελτιώσεις στη λειτουργία της υπηρεσίας του. Η επαγγελματική αυτοπαρακίνηση του μεταφέρεται και στο σπίτι του όπου αναγνωρίζεται η επιτυχία του ,το εισόδημά του, έστω και με τη μορφή της απουσίας .. μουρμούρας από τη συμβία του. Καταξιώνεται επίσης στο συγγενικό και κοινωνικό περίγυρο του.
Αντίστοιχα ο βλάξ καλλιεργεί πατάτες στο χωριό του αποδοτικά αφού απαιτούνται χειρωνακτικές ικανότητες που διαθέτει εν αφθονία σε αντίθεση με τις πνευματικές με τις οποίες δεν τον προίκισε επαρκώς η φύση. Εισπράττει επιδοτήσεις από την Ευρωπαική Ένωση και συμβάλλει αποφασιστικά στην αύξηση του ΑΕΠ και τη μείωση του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών υποκαθιστώντας την εισαγωγή πατατών εξ Αιγύπτου και Κολομβίας. Παντρεύεται με προξενιό μια καλή κοπέλα από το διπλανό χωριό και συμβάλλει στην άμβλυνση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας δημιουργώντας οικογένεια τεσσάρων παιδιών! Ευτυχής λοιπόν ο (πνευματικά)ικανός στην πόλη ,ευτυχής και ο χειρωνακτικά ικανός στο χωριό, ακόμα όμως ευτυχέστερο το κράτος που με την αυξημένη φορολογία εισοδήματος του υπαλλήλου επιδοτεί το τέταρτο παιδί του χωρικού! Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων λέγεται «ορθολογική κατανομή των πόρων» και οδηγεί στη μεγιστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας (Pareto Optimality).
    Πάμε τώρα στη δεύτερη περίπτωση(την ελληνική) όπου και οι δυο νέοι μας προσλαμβάνονται στο δημόσιο ίσως και στο ίδιο γραφείο. Ο βλάξ υποφέρει, δεν ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του ,χρονοτριβεί, εκνευρίζεται και τέλος …συνδικαλίζεται για να διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματα του για θεσμικά και μισθολογικά αιτήματα καθώς και την πιστή τήρηση της επετηρίδας! Η ανεγκεφαλώτητα του οδηγεί και στο «γρηγορόσημο αφού κάποιοι πολίτες στην απόγνωση τους του δίνουν το (κάτι τις) για να κάνουν τη δουλειά τους. Επιπροσθέτως ,ανακαλύπτει ότι είναι ουσιαστικά παντοδύναμος και ανεξέλεγκτος αφού κάποιοι άλλοι πριν από αυτόν φρόντισαν να κάμουν τους νόμους ερμηνεύσιμους κατά τη διακριτική του ευχέρεια. Το γεγονός αυτό, συνδυαζόμενο με τη μονιμότητα του οδηγεί σε αχαλίνωτη διαφθορά που γίνεται πλέον έξις και καθεστώς. Στο μεταξύ τα χωράφια του πατέρα του καλλιεργούνται από ένα Αλβανό που στέλνει τα χρήματα που βγάζει στην Αλβανία επιβαρύνοντας το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας. Όσον αφορά τώρα τον ικανό αυτός συντρίβεται από το σύστημα και αντιμετωπίζει τα εξής: Δεν μπορεί να δουλέψει παραγωγικά περιστοιχιζόμενος από μετριότητες .Δεν αναγνωρίζεται η δουλειά του ,οι μισθοί είναι ίδιοι και οι προαγωγές γίνονται κατά αρχαιότητα. Αντιμετωπίζει μονίμως την μήνιν των συναδέλφων του γιατί «χαλάει την πιάτσα» . Η χαριστική όμως βολή έρχεται όταν ο βλάξ ,λόγω βύσματος, τοποθετείται …προϊστάμενος του!Εχει τότε δυο επιλογές, η να φύγει(δύσκολο) η να συμβιβαστεί (όπερ και συνηθέστερο).Περισσότερη ανάλυση περιττεύει .

    Το δεύτερο μοντέλο εφαρμόστηκε κατά κόρον στη μεταπολιτευτική Ελλάδα και συσσώρευσε στρατιές υπαλλήλων ,αστυφιλία, ερήμωση της υπαίθρου ,υπέρογκα χρέη και αθρόες εισαγωγές πατατών , σκόρδων ,και κάπαρης!

   Όλα αυτά από μια γενιά Ελλήνων που βολεύτηκαν ,επιζήτησαν το γρήγορο και εύκολο κέρδος ,λάδωσαν και λαδώθηκαν,και τώρα γυρεύουν και τα ρέστα από τη Μέρκελ! Είναι η γενιά μου , η γενιά των καταραμένων…

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Καλωσόρισμα

Γεια σας. Καλωσoρίζω τον … εαυτό μου στο διαδίκτυο. Και σπεύδω να απαντήσω στο αυτονόητο ερώτημα «τι γυρεύεις εσύ εδώ στην ηλικία σου έχοντας φάει ως επί το πλείστον τα ψωμιά σου κατά το κοινώς λεγόμενο να κατατρύχεσαι με σύγχρονες τεχνολογίες που είναι ξένες με την κουλτούρα σου και την παιδεία σου»; Η απάντηση είναι απλή. Όσο ζούμε όλοι μας έχουμε κάτι να πούμε και η τεχνολογία μας δίνει τη δυνατότητα να το μοιραστούμε με άλλους και να ακούσουμε τον αντίλογο. Η επικοινωνία υπηρετεί το διάλογο και τη σύνθεση ιδεών και προτάσεων που εξ ορισμού αποτελούν υλικό προόδου. Έτσι λοιπόν έρχομαι για να ακούσω και να ακουστώ. Στο βαθμό δε που θα μείνω με την ψευδαίσθηση του επηρεασμού ενός γίγνεσθαι θα έχω πετύχει το σκοπό μου…